Ben Öyle Bir Gün İstedim ki

[fatih71]

Ben öyle bir gün istedim ki yağmurun sağanak sağanak yağdı. Kaldırım kenarlarından yağmur sularının aktığı. Herkesin kat kat giydiği,araba camlarının buharlı olduğu, ağaçların yapraklarını taşıyamayacak kadar yorgun olduğu,etrafta mecburiyetten dışarı çıkmış olan insanların şemsiyeleri ile oluşturduğu renkli manzara. Denizin karara bildiği kadar karardığı, küçük beyaz dalgaların uzaklardan geldikçe yakın evlerin balkonlarını ıslattığı, havanın grileştiği, evlerin bacalarından çıkan dumanın koktuğu, otobüs duraklarının, bakkal önlerinin, apartman içlerinin kaçışan insanlarla dolduğu göklerin ağladığı bir gün istedim.

Sana yokluğunu başka nasıl anlatayım. Gözlerim sağanak sağanak yağarken, yanaklarımın kenarlarından göz yaşlarım akarken, sensiz üşüdüğümde kat kat giyerken, her aklıma geldiğinde gözlerim buharlanırken, bedenim yüreğimi taşıyamaz hala gelirken, etrafta mecburiyetten gülmeye çalışırken, içimin kapkaranlık oluşunu ve ağlamaya başlayacağımın, küçük küçük belirtileri uzaktan gelip yastığımı yorganımı ıslatırken, ümitlerimin grileştiği, evimin bacasından içimin yangını tüterken, benden yeni bir hayat isteyen, içten bir gülümseme bekleyen insanlara inat, hep senin için ağlayan bir yürek istiyorum.

Ben her ağladığımda yanıma gelirdin. Gözlerimden öper, “unutma bugün ağlayacak bir şeyler bulan yarın gülecek bir şeyler bulur” derdin. İşte sen gittiğinden beri ağlıyor yüreğim yarın beni güldürecek bir şeyler bulamıyorum. Ama eğer sen gelirsen, yarınlarımda hep sen olursan, söz, ağlayacak bir şey bulacağın bugünlerim olmayacak